Kolegiata Saint-Barthélémy
Świątynia została ufundowana przez proboszcza katedry Świętego Lamberta, Godescalca de Morialmé’a, za panowania księcia-biskupa Baldérica (1008-1018), następcy Notgera. Jest cennym świadectwem architektury romańskiej stylu reńsko-mozejskiego. Wzniesiona poza murami miasta na początkowym planie krzyża łacińskiego kolegiata była wielokrotnie przebudowywana. Chór wschodni (prezbiterium), o płaskiej ścianie końcowej, pochodzi z końca XI wieku. Transept i trzy nawy dobudowane zostały na początku XII wieku. Tworzące część frontową potężne skrzydło zachodnie („Westwerk”) powstało jako ostatnie, około 1170-1185 r. Kościół odrestaurowano w XIV i XVI wieku oraz poddano modernizacji w XVIII wieku.
Po przebudowie chóru (około 1706), dobudowano dwie dodatkowe nawy boczne (około 1735-1748), a w fasadzie głównej wykuto monumentalny portal, który zastąpił pierwotne wejścia boczne. Budowla zwieńczona jest sklepieniem, a od wewnątrz na całej powierzchni pokryta jest stiukami i ozdobami malowanymi. Po rozwiązaniu kapituły kolegiackiej (1797), kościół więtego Bartłomieja przerobiono na magazyn wojskowy. Kolegiatę przywrócono kultowi religijnemu w 1803 roku, odtąd była ona kościołem parafialnym. Jej stan posiadania powiększył się wówczas o słynną chrzcielnicę z kościoła Notre Dame-aux-Fonts (zaliczaną do „siedmiu cudów Belgii”), carillon z opactwa Val-Saint-Lambert i piękny zespół rzeźb pochodzący z kościoła parafialnego Saint-Thomas, zniszczonego na początku XIX wieku. W latach 1999-2006 kościół poddano gruntownej renowacji.
Po przebudowie chóru (około 1706), dobudowano dwie dodatkowe nawy boczne (około 1735-1748), a w fasadzie głównej wykuto monumentalny portal, który zastąpił pierwotne wejścia boczne. Budowla zwieńczona jest sklepieniem, a od wewnątrz na całej powierzchni pokryta jest stiukami i ozdobami malowanymi. Po rozwiązaniu kapituły kolegiackiej (1797), kościół więtego Bartłomieja przerobiono na magazyn wojskowy. Kolegiatę przywrócono kultowi religijnemu w 1803 roku, odtąd była ona kościołem parafialnym. Jej stan posiadania powiększył się wówczas o słynną chrzcielnicę z kościoła Notre Dame-aux-Fonts (zaliczaną do „siedmiu cudów Belgii”), carillon z opactwa Val-Saint-Lambert i piękny zespół rzeźb pochodzący z kościoła parafialnego Saint-Thomas, zniszczonego na początku XIX wieku. W latach 1999-2006 kościół poddano gruntownej renowacji.
Na zbudowanych z piaskowca murach zewnętrznych transeptu i nawy środkowej zachowały się zdobienia w postaci lizen (płaski pionowy występ w murze zewnętrznym). charakterystyczne dla architektury romańskiej regionu Mozy. Wystające pionowe lizeny leżą naprzemiennie z półkolistymi niszami i zwieńczone są u góry fryzem arkadowym biegnącym pod gzymsem (tzw. układ lombardzki).
Wznoszący się po stronie zachodniej Westwerk, również z piaskowca, jest wyjątkowym przykładem XII-wiecznego stylu romańskiego z regionu Mozy. Ma on kształt prostopadłościanu o wymiarach: wysokość 22 metry, długość 28 metrów, głębokość 12 metrów. Lizeny i arkady, podpierające się na wąskich kolumienkach z wapienia, urozmaicają jego trójpoziomowe fasady. Potężna bryła Westwerku stanowi podstawę dla dwóch bliźniaczych wież, zbudowanych na planie niemal dokładnego kwadratu. Wieże mają dwa piętra z podwójnymi, zdobionymi okienkami (biforiami) i podobnie jak poprzednio zdobione są lizenami. Wieże zwieńczone są trójkątnymi frontonami szczytowymi i czterospadowym dachem z połaciami w kształcie rombu.
Wznoszący się po stronie zachodniej Westwerk, również z piaskowca, jest wyjątkowym przykładem XII-wiecznego stylu romańskiego z regionu Mozy. Ma on kształt prostopadłościanu o wymiarach: wysokość 22 metry, długość 28 metrów, głębokość 12 metrów. Lizeny i arkady, podpierające się na wąskich kolumienkach z wapienia, urozmaicają jego trójpoziomowe fasady. Potężna bryła Westwerku stanowi podstawę dla dwóch bliźniaczych wież, zbudowanych na planie niemal dokładnego kwadratu. Wieże mają dwa piętra z podwójnymi, zdobionymi okienkami (biforiami) i podobnie jak poprzednio zdobione są lizenami. Wieże zwieńczone są trójkątnymi frontonami szczytowymi i czterospadowym dachem z połaciami w kształcie rombu.
W prezbiterium znajduje się ołtarz główny ozdobiony obrazem Engleberta Fisena (1655-1733), przedstawiający męczeństwo św. Bartłomieja. W pięciu nawach kościoła zgromadzono wiele dzieł sztuki. W prawej części transeptu znajdziemy obraz, Wyniesienie św. Krzyża, który namalował najbardziej utalentowany malarz XVII- wieczny, w Liege, Bertholet Flemala (1614-1675). W lewej części transeptu wisi obraz Ukrzyżowanie z 1684 roku, którego autorem jest Engelbert Fisena. Obraz ten, stworzony dla ołtarza głównego w kościele Sainte - Madeleine, uznawany jest za jedno z największych osiągnięć tego XVII-wiecznego malarza. W starym ołtarzu, widocznym w prawej nawie bocznej, można podziwiać Ostatnią wieczerzę ( 1708), obraz który namalował Theodore - Edmund Plumier ( 1671-1733 ).
Vous pourrez également admirer les sculptures en bois peint à l'imitation de marbre blanc. Ici vous pouvez voir l'école d'art de la sculpture, Liège dix-huitième siècle. L'orgue monumental, achevée en Janvier 7 1852 année, sont l'œuvre de l'usine Merklin et Schütze. organe Menuiserie est l'œuvre du sculpteur PN Radino.
Le trésor le plus important dans l'église collégiale est sans aucun doute les fonts baptismaux, il se classe parmi les sept merveilles de Belgique. Il provient de l'église de Notre-Dame - aux - Fonts. Situé à proximité de la cathédrale de Saint - Lambert église de Notre-Dame était le baptistère. Les deux églises ont été détruites dans la période qui a suivi la Révolution française et a mis fin au moment de l'indépendance de Liège. Le couvercle de la police, qui, comme la baignoire était à en laiton, et sont décorées avec des figures de prophètes et des apôtres, a disparu. Baptistère est un excellent exemple d'une habile combinaison d'éléments de l'antiquité, l'art byzantin et traditions mozejskiej. Le seul thème qui se répète en cinq étapes successives sous la forme d'wypukleń sur la paroi de la cuve, est le baptême.
Kadź ustawiona jest na kamiennym cokole i wydaje się być podpierana przez woły., których pierwotnie było dwanaście (pozostało dziesięć). Są one symbolem dwunastu apostołów. Stylizowane drzewa noszą znamiona wpływów bizantyjskich. Rozdzielają one większość scen, a zarazem stanowią między nimi przejście. We wszystkich scenach postać centralna-kaznodzieja lub chrzciciel-jest nieco wyższa od pozostałych otaczających ją osób. Tego typu sposób prezentacji chętnie stosowany był w sztuce ludowej wszystkich czasów i krajów, jednak tutaj artysta tak skomponował sceny, że dysproporcja ta wydaje się naturalna. Wyryte na kadzi inskrypcje pozwalają zidentyfikować wszystkich bohaterów. Mamy tutaj: przepowiednię Jana Chrzciciela, chrzest neofity lub chrzest skruchy, scena centralna chrzest Chrystusa, chrzest Korneliusza, chrzest Kratona.
Chrzcielnicę wykonano metodą na wosk utracony. Polega ona na tym, że wyrabiany w wosku model zostaje starannie pokryty gliną. Po wysuszeniu, tak przygotowaną formę wypala się w ogniu. Na tym etapie wypływa z niej wosk, który zostaje utracony. Następnie do formy wlewa się stopiony mosiądz. Po ostygnięciu i usunięciu gliny zostaje poddany szlifowaniu drobnym piaskiem, a następnie pokryty cienką powłoką ze złota.
Chrzcielnicę wykonano metodą na wosk utracony. Polega ona na tym, że wyrabiany w wosku model zostaje starannie pokryty gliną. Po wysuszeniu, tak przygotowaną formę wypala się w ogniu. Na tym etapie wypływa z niej wosk, który zostaje utracony. Następnie do formy wlewa się stopiony mosiądz. Po ostygnięciu i usunięciu gliny zostaje poddany szlifowaniu drobnym piaskiem, a następnie pokryty cienką powłoką ze złota.
|
Adres:
Place Saint Barthelmy 8 4000 Liege |
Godziny otwarcia:
poniedziałek-sobota: 10.00-12.00 i 14.00-17.00 niedziela: 14.00-17.00 Msze święte: wtorek-sobota: 18.00 niedziela: 9.30 |
Cena biletu:
2 Euro |