Abbaye Notre Dame d'Orval  - Pierwsi mnisi, którzy  osiedlili się w Orval przybyli z południa Włoch w roku 1070. Władający tą okolicą hrabia Arnould de Chiny podarował im ziemię. Mnisi natychmiast rozpoczęli budowę kościoła i budynków klasztornych.
Jednak po  około czterdziestu latach, prawdopodobnie z powodu śmierci hrabiego Arnould, mnisi opuścili Orval. W ich miejsce przybyła mała wspólnota kanoników. Dokończyli oni prace budowlane. Kościół klasztorny został konsekrowany 30 września 1124 przez Henri de Winton, Biskupa of Verdun.

Wkrótce jednak wspólnota kanoników popadła w kłopoty finansowe i w 1132 roku wraz z grupą siedmiu mnichów, przybyłych z opactwa w Trois-Fontaines w Szampani, stworzyli wspólnotę wewnątrz zakonu cystersów. Pierwszym Opatem tego zgromadzenia został Constantin. Rozpoczęli oni przygotowywanie budynków opactwa do wymogów Zakonu Cystersów. Nowy kościół został ukończony przed 1200 rokiem. 
 W 1252 klasztor został zniszczony przez pożar. Odbudowa trwała około roku.  Niektóre budynki musiały być całkowicie przebudowane. Sytuacja opactwa była tak zła, że przez jakiś czas władze Zakonu zastanawiały się nad jego likwidacją. 

W  XV i XVI wieku, wojny toczone między Francją i Burgundią, a później między Francją i Hiszpanią przyniosły spustoszenie  
i zniszczenia w całym regionie Luksemburgi. Także Orval nie zostało oszczędzone.  W XVI wieku rozpoczęto rekonstrukcję nawy kościoła, która groziła zawaleniem. Poświęcenie kościoła miało miejsce w 1533 roku i wiadomo, że w tym roku społeczność liczyła 24 członków.

XVII wiek  był jednym z najbardziej katastrofalnych dla Niderlandów, dla Orval okazał się on być okresem największego rozwoju. W 1605 roku Opatem Orval został mianowany Bernard de Montgaillard, z południowej Francji. Początkowo Opat nie cieszył się popularnością wśród miejscowej społeczności, ponieważ został mianowany wbrew jej woli. Jednak po pewnym czasie został zaakceptowany przez wspólnotę i przyczynił się do odbudowy zniszczonych budynków opactwa i poprawy jego sytuacji materialnej. Jednak co najważniejsze, był on prekursorem różnych reform, które doprowadziły do wzrostu popularności opactwa. W 1619 roku społeczność opactwa składała się z 43 osób: 27 zakonników, 8 braci świeckich i 8 braci nowicjuszy.

W sierpniu 1637 roku, w czasie wojny trzydziestoletniej, wojska Marszałka De ChâtiIlon splądrowały i całkowicie zniszczyły klasztor  i całe opactwo. Odbudowa ze zgliszcz trwała w klimacie niepewności aż do końca wieku.

W latach 1668 - 1707 opatem Orval był pochodzący z Echternach w Luksemburgu Charles de Bentzeradt. Był on przede wszystkim reformatorem. W swoich działaniach wzorował się na osiągnięciach Opata  de Rance z  opactwa La Trappe w Normandii.


Wiek XVII i I połowa XVIII to czas rozkwitu Orval. Na terenie opactwa rozpoczęto budowę nowego klasztor,  zaprojektowanego przez słynnego architekta Laurent-Benoit Dewez. Nowy kościół został konsekrowany w 1782 roku. Nistety już w  1789 roku wybuchła rewolucja francuska i wszystkie posiadłości Orval zostały natychmiast skonfiskowane (podobnie działo się na terenie całego kraju z wszystkimi obiektami kościelnymi). 23 czerwca 1793 roku wojska rewolucyjne, pod dowództwem generała Loison, doszczętnie spaliły opactwo. Wspólnota została zmuszona do opuszczenia Orval i do udania się do Przeoratu Conques. Ostatecznie 7 listopada 1795 roku rozwiązano wspólnotę cystersów na terenie opactwa Orval. Pozostałe ruiny opactwa przez prawie wiek narażone były na łaskę pogody. 

W 1887 roku, ziemia i ruiny Orval zostały  nabyte przez rodzinę Harenne. Opat Jean-Baptiste Chautard z Sept- Fons (regionu Francji ) przyjął odpowiedzialność za powrót zakonu na ziemie Orval. Wysłał do Orval grupę mnichów, którzy stali się zaczątkiem nowej wspólnoty. Ogromnego wysiłku odbudowy podjął się Marie- Albert van der Cruyssen , z Gandawy , mnich z opactwa La Trappe . Bardzo szybko rozpoczęto budowę nowego klasztoru. Został on wzniesiony na terenie, na którym dawniej stał klasztor z XVIII wieku. Plany budowli zostały przygotowane przez architekta Henry Vaes. 


W 1936 roku Orval stało się autonomicznym opactwem. Pierwszym opatem w nowej historii Orval został wybrany Marie- Albert. W roku 1948 odbudowa Orval z ruin została zakończona. 8 września 1948 roku konsekrowano kościół. Wkrótce opat Marie-Albert zrezygnował z bycia opatem Orval. Uznał, że jego zadanie przywrócenia opactwa Orval do danej świetności zostało zakończone. Zmarł w 1955 roku. 

Współcześnie teren opactwa jest główną atrakcją okolicy. Do zwiedzania udostępnione są średniowieczne ruiny, pamiętające okrucieństwa wieków minionych, będące świadkiem historii, doskonałem przykładem architektury kościelnej. Na terenie opactwa ważone jest piwo i wyrabiany ser o specyficznym smaku.  



Osoby pragnące zaznać choć przez chwilę życia w zakonie mogą spędzić w opactwie Orval od 2 do 7 dni. W tym czasie mogą kontemplować i spędzać czas na modlitwie. 


Budynki nowego klasztoru oraz zabudowania do niego należące nie są dostępne dla turystów. Na terenie opactwa znajduje się browar, który jednak dostępny jest do zwiedzania tylko raz w roku. 
Przy wejściu do opactwa znajduje się sklep, w którym można kupić różne pamiątki z opactwa Orval, oraz główne produkty wyrabiane w Orval, piwo i ser.